دلتنگی
دلم برای کسی تنگ است که افتاب صداقت را به میهمانی گل های باغ می اورد.
و گیسوان بلندش را به ابها می دادو دستهای سپیدش را به باد می بخشید
دلم برای کسی تنگ است که همچون کودک معصومی دلش برای دلم سوخت و مهربانی نثار من می کرد
و عشق را به من آموخت و هرگز مرا ترک نکرد.
[ شنبه 90/4/11 ] [ 9:58 صبح ] [ مجتبی نصیری ]
