روز خبرنگار بر اصحاب قلم و اندیشه و فعالان عرصه اطلاع رسانی مبارک باد
365 برگ از تقویم رومیزی دفتر را تورق نمودیم تا به صفحه هفدهمین روز از پنجمین ماه سال رسیدیم که در آن نوشته شده بود: روز خبرنگار
تو از سرزمین داغ خبرها می آیی.
تو انسان ها را از حال همه آگاه می کنی،
تو خبر خونریزی لاله را هنگامی که او را از قتلگاه پاییزی دشت، به بیمارستان خصوصیِ گلخانه می بردند، به باد می گویی، تا نهال های جوان را از قیام سرخ بهار، اطلاع دهند.
خبرنگار، ای روایتگر روشن خرد! زیر چتری از انفجار، انزجار خویش را از بمب های خوشه ای خشم اعلام می داری.
خبرنگار! ای کاش می شد تا دست دسیسه پروران را می گرفتی و تا نزدیک ترین نقطه منتهی به ناامنی و نیستی، پیش می بردی، تا معنای موج و زخم، آتش و فریاد انتقام را به نَفس های خفته انتقال دهی.
آه، خبرنگار! تنها لنز توست که می تواند پرده از مافیای منفور فقرآفرین بردارد و چهره مچاله شده آتش آفرینان را نمایان سازد.
قلم به دست بگیر و خاطرات خمپاره خورده ات را بنویس تا وجدان های خفته انسان، این نفرت های روبه رشد را به بیداری وا داری.
خبرنگار!
تویی که می توانی مخاطره را مخابره کنی.
تویی که می توانی رادارها را ر ام مرام و جسارت جنگ ستیز خویش کنی.
تویی که می توانی با یک تلگراف، تبسّم را به دورترین نقاط زمین، به دورترین نقاط تاریخ، هدیه دهی.
خبرنگار!
برایم بنویس از ستارگان مفقود الأثری که ارثیه آن ها زخم بود و داغ. برایم بنویس از گل های شیمیایی شده ای که در آخرین نفس خویش پرپر می شوند.
به امید روزی که سبزترین خبر را درجمعه موعود، به همه خبرگزاری های عالم، مخابره کنی
[ دوشنبه 90/5/17 ] [ 12:18 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
