پس بیایید سفرههایمان را روی زمین واقعی پهن کنیم. باید یاد بگیریم از دنیای فکر و خیال بیرون بیاییم. با ای کاش و حیف و... کاری از پیش نمیرود. خانواده ما همین است که هست و ماها همینهایی هستیم که میبینیم. باید برای بهتر شدن همین شرایط گامی برداشت و کاری کرد. باید از خیالهای پوچ و واهی دور شد بهتر است. گام بر زمینی که روی آن زندگی میکنیم بگذاریم و راههای پیشرو را بهتر بشناسیم. خیالهای غیر واقعی، ما را در جایی بین زمین و آسمان نگه میدارد. در چنین شرایطی راه به هیچ کجا نمیبریم. باید این فکرها را دور بریزیم؛ مانند نیاکانمان در چهارشنبهسوریهای قدیم. باید زندگی را جور دیگری ببینیم. این کار سخت نیست. فقط باید باورش کنیم.
از همین امروز، سهم عقل و عشق را در زندگیهایمان بیشتر کنیم. دست به زانو بگیریم و بلند شویم و در دنیای واقعی راههای سعادت را بجوییم. این خواستن، گام نخست است.
[ شنبه 90/8/28 ] [ 12:47 عصر ] [ مجتبی نصیری ]