پدر ! تو را خجالت زده نبینم
توفرداپادشاهی؛دستکمدرخانهخودت. همهدوروبرتجمعمیشوند،همهدستپرمیآیند،هرکسیبایککادوبهاندازهوسعوسلیقهاش. میوههست،شیرینیهست،گلهست،خندهوشادیهستولیتو،بیتوقعفقط لبخندمیزنی از اینکهیکروزتقویم برایتوست.
توپدری؛چشموچراغچندنفر،امیدیکزنوچندفرزند.اماخستهای ،بارزندگی اینروزهابرایبیشترپدرهاسنگین است. صبحوشبِپدرهااینروزهاتقریبا بههمدوختهشدهاست؛شببهخانهمیآیندودرصبحی کهتاریکیاششبیهشباستازخانهبیرونمیروند،به یکامید؛تامینمعاش.
ولیبچههاشایداینراندانند. آنهاچهمیدانندپدروقتی ازخانهبیرونمیرودوبهمحلکارمیرسدچه سختیهاییدارد؟بچه ها ازدشواریهایکاربیخبرند،ازناسازگاریهای کارفرما،ازفشارهایعصبی،ازتنگناهایمحیطکار،ازبدهی،وام،قسط،قرضوحقوقیکهکفافسادهزیستن راهمنمیدهد.
بچههاوهمسرانگاهی ازاینماجراهاخبرندارند،برایهمیناستکهگهگاهخواستههایبیپایانشانرا دورپدر میچینندو اورامحاصرهمیکنند،اصرارمیکنند، تهدیدمیکنند،قهرمیکنند .
شایدهمبرایهمین استکهسربعضی ازپدرهاهمیشهپایین استوچشمبهزمینمیدوزند.
اماتوهمهاینسختیهاوناسازگاریهارابهجا ن میخری. کارمیکنیوقسطمیدهی. تحملمیکنی ودمبرنمیآوری . خستهمیشوی اماهمچنانمیخندی. چونتوپدری ومسئولیتداری .پدر! امروز،روزتوست.
روزهمهپدرهایخستهومهربان،روزتمبارکوبداناگرنباشدچترتوبرسرمان ، روزمانبادلتنگیشبمیشود.ولیپدر! ارزشتوفقطبهنانآوریاتنیست،گرچه نانآوربودنبانامتوگرهخوردهاست.
سرترابالابگیرولبخندبزنچوناگرتونباشی،یکپایزندگیمالنگمیزند.
[ پنج شنبه 92/3/2 ] [ 1:31 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
