در جست و جوی یار

بیست
و سوم ذیقعده، روز زیارتی امام رضا علیه السلام است. زیارت، پیش از آنکه
با عقل کوته بین آدمی سنجیده شود، حکایت دل را بازگو می کند. زائر اگر
بداند و بشناسد که را زیارت می کند، دیگر نمی پرسد: کجاست. پس به راه می
افتد و همچون حضرت خضر علیه السلام به دنبال آب حیات و چون موسی علیه
السلام در پی عبد صالح روان می گردد. تا برسد، بیابد، بهره گیرد و کامیاب
شود. آنچه زائر را به پیمودن راه ها و تحمل رنج سفر وا می دارد، کشش درونی و
علاقه قلبی اوست.
امام رضا علیه السلام نیز واسطه فیض میان مولا و بندگان است. آن گاه که
عنایت آن امام مهربان، رحمت الهی را شامل حال زائر می سازد و او را بر سفره
کرم خویش مهمان می کند، دل هر عاشقی را به وجد می آورد و او را به سوی حرم
باصفایش می کشاند.
در قرآن کریم به رعایت ادب حضور در پیشگاه پیشوایان مذهبی چنین تصریح شده
است: «ای اهل ایمان! صدایتان را بالاتر از صدای پیغمبر بلند نکنید».
بنابراین، زیبنده است زائر کوی امام رضا علیه السلام نیز با توجه به حضورش
در مقابل معصوم، آداب زیارت را که در ذیل آمده رعایت کند: معرفت به ولایت؛
رعایت تقوا؛ یاری همراهان؛ داشتن وضو و غسل زیارت؛ پوشیدن لباس پاکیزه؛
باوقار و آرامی گام برداشتن و ذکر و تسبیح خداوند گفتن؛ گرفتن اذن دخول
هنگام ورود؛ خواندن زیارت نامه؛ خواندن دو رکعت نماز زیارت؛ رعایت حقوق و
احترام دیگران؛ مقدّم داشتن اولیای خدا بر خود؛ بهره گیری معنوی و وداع به
امید زیارت دوباره.