فرا رسیدن ایام سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران باوفایش را محضر مبارک حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه و همچنین همه ی شیعیان و محبین اهلبیت پیامبر ص و شما دوستان عزیز تسلیت می گویم
باز محرم شد و دلها گرفت...
ماهی که منظومه خونین عشق و شهادتی است که حسین(ع)و یارانش آن را سروده اند.
محرم، ماه کربلاست و کربلا میعادگاه عاشقان.
میعاد با عشق و عطش،میعاد با دستان بریده،
میعاد با کمرخمیده،میعاد با لبان خشکیده،میعاد با...
کاروان به میعادگاه نزدیک می شود.
این کاروان از حجی نا تمام آمده است،آخر مگر اینجا کعبه است که حج ناتمام را تمام کنند؟
آری ابراهیم زمان می خواهد آن جا حج ناتمامش را تمام کند وعید قربانش را برگزار نماید.
بیابان دشت بلا از دیدن آنها و بوی عطر دل انگیزشان مدهوش می شود.
آسمان با حسرت نگاه می کند.فرشته های الهی مضطرب و نگرانند.
خورشید پا بر سینه زمین می گذارد و همه مضطربانه او را می نگرند.
زمین،آسمان،ستاره ها،دشت بلا،آب فرات و فرشته ها و...
با حسرت قد و قامت ابراهیم زمان و همراهانش را برانداز می کنند و زیر لب می گویند
ای کاش آن روز نرسد!
ای کاش واقعه ای که پیش بینی شده است اشتباه باشد! اما مگر می شود که کلام خورشید عدالت اشتباه باشد؟
آری اینجا کربلاست،میعادگاه عشق و خون.
آری باز محرم آمد تا طنین صدای حسین(ع) بار دیگر احیاگر دل و دین مردم گردد.
[ دوشنبه 89/9/15 ] [ 2:5 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
