پروردگارا
هیچ نوشدارویی شگفت تر از عشق نیست ... پروردگارا!
نوش داروی عشق در دستانِ اوست...
او که نامش خداوند است...
من برای هر که نویسم
به تو می رسد آخر!...
چه آرامشِ بهشت گونه ای دارند
لحظه هایی که سرشارند از تو...
خدایا!
تو پناهِ منی وقتی راهها
با همه وسعتشان تنگ می شوند...
این دم ِ مستی ساز توست
که تا واحه های بی نشان عشقم می رساند...
ای لطیف ترین آرامشِ هستی
تکرارِ نامِ مقدست
بی قراریِ وجودم را به آرامشی بهشتی بدل می کند...
یا الرحم الراحمین...
مرا بگذار تا حیران بمانم چشم بر ساقی...
[ شنبه 89/9/27 ] [ 1:1 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
