راهزن بود دلم راه مرا زد آقا

قسمت این بود شوم مرتد مرتد آقا

غزلی توبه ام از دست ندانم هایم

بین تاریکی و خورشید مردد آقا

ضرری دارد اگر نیم نگاهی بکنی ؟

تا شوم راحت از این حس مجرد آقا ؟

فرصت زمزمه ای را به دلم برگردان

فرصت شعر و پریشانی ممتد آقا

مدتی هست کمی روسری ام شک دارد

مدتی هست کمی بد شده ام  بد آقا

هر که پرهیز ترین است برایش انگار

می رسد از در و دیوار پیامد آقا

چشم ها قصد ندارند سخاوت باشند

چشهامان شده دیوار تر از سد آقا

و اذ زلزلت الارض همین امروز است

قهر کردند مگر آل محمد آقا ؟

فکر پابوس پر از عشق تو را گم کرده است

شهر ما قبله عشاق ندارد آقا

نذر کردیم فقط هر که شود طوقی تر

بفرستیم به پرواز ، به گنبد آقا

سال 82 از نامه من یادت هست ؟

و جوابی که نوشتی و نیامد آقا

ولی امسال به پیوست کمی خسته ترم

خسته از چون و چرا ، باید و شاید آقا

دوسه روزی است کبوتر شده حالم ، ممنون

که جنون می وزد از کوچه مجدد آقا

برایم دعا کنید