حدیث کودکى و خودپرستى چو عمر از سى گذشت و یا که از بیست نشاط عمر باشد تا چهل سال پس از پَنجَه نباشد تندرستى چو شصت آمد نشست آمد پدیدار به هشتاد و نود چون در رسیدى از آنجا گر به صد منزل رسانى سگ صیاد کاهوگیر گردد چو در موى سیاه آمد سفیدى ز پنبه شد بنا گوشت کفن پوش

رها کن کان خمارى بود و مستى نمى شاید دگر چون غافلان زیست چهل رفته فرو ریزد پر و بال بصر کندى پذیرد پاى سستى چو هفتاد آمد افتاد آلت از کار بسا سختى که از گیتى کشیدى بود مرگى به صورت زندگانى بگیرد آهویش چون پیر گردد پدید آمد نشان ناامیدى هنوز این پنبه بیرون نارى از گوش

برایم دعا کنید