خاطراتی از انقلاب

با سلام و درود به پیشگاه مقدس حضرت بقیه الله الاعظم (عج) و  به همه شهیدانی که  در راه اسلام  و قرآن عاشقانه خون خود را فدای ملت و مهین عزیزشان کردند. (روحشان شاد و یادشان گرامی باد)

خاطرات دوران انقلاب خاطرات شیرین و بیادماندنی است، خاطراتی که نشان دهنده ایثار و مقاومت و تلاش مردمان غیور به رهبری  ابر مرد تاریخ ایران  حضرت امام خمینی (ره) است. قبل از هر چیز سی امین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی و ایام دهه فجر را تبریک میگویم و یاد و خاطره امام راحل (ره) و همه شهیدان انقلاب را گرامی میدارم.

پدرم می­گفت: سال 56 و 57 دورانی بود که دیگه ترس مردم از رژیم شاه ریخته بود و مردم سراسر کشور مخصوصا شهر قم شب تا صبح در خیابان‌ها تظاهرات می‌کردند. دوران پرشوری بود مردم سنگ تمام گذاشتند. من هیچ کس جز مردم عادی را نمی‌دیدم و اکثرا جوان‌ها راهپیمایی­ها و تظاهرات را راهنمایی می‌کردند. صف اول جمعیت، جوانان بودند. مردم شعار "مرگ بر شاه" و "استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی" را سر می­دادند.

 هیچگاه 19 دیماه 1356 از خاطرم نمی­رود. در آن روز عده کثیری با تجمع در بیت آیت الله نوری همدانی به سمت چهار راه بیمارستان (میدان شهدای فعلی) حرکت کردند. ساواک به همراه نیروهای شهربانی رژیم که از این اقدام خود جوش مردمی ترسیده بودند با به گلوله بستن مردم قصد متفرق کردن آنان را داشتند که در این بین عده زیادی شهید و زخمی شدند. پدرم در آن روز شاهد بود که ماموران شهربانی طلبه ای را در خیابان حجتیه با شلیک گلوله به شهادت رسانده و پشت مدرسه حجتیه جنازه وی را برداشته و با ماشین به نقطه نامعلومی بردند.

لحظه به لحظه به جمعیت تظاهرات کنندگان اضافه می شد و  ماموران با شلیک گلوله و استفاده از گاز اشک آور و نظایر آن سعی در متفرق نمودن خیل عظیم راهپیمایان و تظاهرات کنندگان را داشتند ولی در نهایت آن روز مردم قم این تظاهرات را به قیامی تبدیل کردند که در نهایت منجر به پیروزی انقلاب اسلامی ایران شد.  در واقع قیام 19 دی زمینه ساز پیروزی انقلاب بود.

باور کنید رژیم از کشتن مردم هیچ ابایی نداشت و به راحتی مردم را به گلوله می بست.  به نظر من قیام 19 دی یک قیام همه جانبه و از سوی تمام مردم قم بود. چون در آن قیام از روحانی و دانشجو گرفته تا بازاری و کارگر شرکت داشتند. زن و مرد دوش به دوش هم در این قیام شرکت داشتند. اتفاق و هدف مشترک مردم برای آزادی از زنجیر استبداد در قم باعث کشانیده شدن تظاهرات به سطح وسیعی از کشور و در نهایت انقلاب شکوه مند اسلامی ایران در سال 57 بود.

ماه­های آخر سال 1357 بود، پدرم می­گفت  امام خمینی (ره)  که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصمیم به بازگشت گرفتند. وقتی مردم خبر آمدن حضرت امام (ره) را شنیدند، همبستگی و اتحادشان و شور و نشاطشان بیشتر شده بود و  صمیمانه و با شوق فراوان منتظر آمدنش شدند. هیچگاه آن خاطرات را فراموش نمیکنم.  مخصوصاً روز 12 بهمن 1357، که پرشکوه ترین استقبال تاریخی رقم خورد حضرت امام  با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک میهن اسلامی گذاشتند. جمعیت زیادیاز مردم  به استقبال امام به فرودگاه آمده بودند و صدها خبرنگار و عکاس و فیلمبردار به ثبت این رویداد تاریخی پرداختند.

امام از فرودگاه مستقیما به بهشت زهرا رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاریخی خود را در آنجا ایراد کردند. در این سخنرانی امام نخست وزیری شاپور بختیار را غیر قانونی اعلام کرده و فرمودند: «من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‌کنم.»‌

 ان شاء الله این انقلاب که در بوجود آمدنش مردان و زنان بی­شماری خونشان را فدا کردند با رهبری حضرت آیت الله خامنه ای و در زیر پرچم امام عصر (عج) همیشه پاینده و جاویدان باشد. ان شاء الله