شعر اهل دل
این راه دور
در کودکى همیشه گمان مىبردم
پایان خاک آنجاست
نزدیک آسمان
و اگر چند روزى خاک را طى کنم
به پایان زمین مىرسم.
امروز
احساس مىکنم
بر پرتگاه زمین ایستادهام
این راه دور را به چه هنگام آمدهام!
من
نه
از مرگ نمىهراسم
که زاده شده است
با تنم
جانم.
اما:
گهگاه سر در گوشش مىگذارم و به نجوا از او مىخواهم:
فرصتى
تا بارم را به منزل برسانم.
[ شنبه 88/10/12 ] [ 11:33 صبح ] [ مجتبی نصیری ]
