شادى احساسى درونى است که بیشتر از طریق علایم و نشانه‏هاى غیرکلامى، حالت چهره، وضع بدن، حرکات چشم و لب نمایان مى‏شود.
افراد برون‏گرا، مردم‏آمیز و جمع‏گرا به دلیل ویژگى‏هاى رفتارى خاص‏شان چون ارتباط با دوستان، مشارکت و تماس‏هاى اجتماعى متعدد، داراى بیشترین عواطف مثبت هستند. عدم تمایل شخصیت‏هاى درون‏گرا به داشتن تماس اجتماعى، مانع دستیابى به عواطف مثبت شدید است.
مهم‏ترین عامل ایجاد عواطف منفى، باورهاى غلط، غیرمنطقى و خودمخرب است. اصلاح افکار غیر منطقى باعث کاهش یا ضعف عواطف منفى مى‏شود.
 یکى از مهم‏ترین راههاى شاد زیستن، فعال بودن است. برنامه‏ریزى براى فعالیت‏هاى خوشایند مثل: ورزش، گردش، شرکت در جمع‏هاى خانوادگى و دوستانه و پرداختن به امور اخلاقى و معنوى مى‏تواند بر فعالیت‏هاى خوشایند بیفزاید. فعالیت‏هاى خوشایند از جمله مؤثرترین شیوه‏هاى کاهش عواطف منفى و افزایش شادى است.

براى برنامه‏ریزى شاد زیستن مى‏توان:
- در همه حال به خدا توکل داشته، از او کمک خواسته و با او درددل کنیم.
- مهارت‏هاى اجتماعى خود را افزایش دهیم. برخى رفتارهاى مفید عبارتند از: توجه به گفته‏هاى دیگران، ترغیب و تشویق افراد مقابل به ابراز عقاید خود، مکث کردن در پایان صحبت و رعایت بهداشت فردى؛
- فعالیت‏هاى روزمره لذت‏بخش را در برنامه خود بگنجانیم؛
- غصه گذشته را خوردن و نگران آینده بودن، مشکلى را حل نمى‏کند؛
- نقش بازى کردن و دورى از خویشتنِ خویش، عواطف منفى را زیاد خواهد کرد؛
- افکار غیر منطقى و خطاهاى شناختى را شناسایى و به مقابله جدى با آنها برخیزیم؛
- توجه خود را روى افکار مثبت و خوش‏بینانه متمرکز کنیم.
در هر حال، چه بهتر که در جلسات و محافل دوستانه مشکلات و نگرانى‏هاى خود را بزرگ جلوه نداده و آنها را به دیگران منتقل ننماییم. و همان‏طورى که معتقدیم مؤمن گشاده‏رو است و با لبخند خود به دیگران آرامش مى‏بخشد سعى نماییم به موفقیت‏ها و جنبه‏هاى خوشایند زندگى اندیشیده و افسرگى را به خود راه ندهیم.