می‌آیی از آبی‌ترین کرانه‌های نور؛ تا سخاوت دریایی تو
عرصه‌ای باشد برای طلوع دومین خورشید امامت در تیرگی زمین. کریم اهل بیت، ای
باغبان نور!
یا کریم اهل بیت! تو آن آیه‌ای که از سوره کوثر نازل می‌شوی تا منجی روز
محشر باشی. تو آمدی و پرده‌های شب را کنار زدی تا در زلالی سینه‌ات، پرنده ایمان،
دوباره اوج بگیرد.
ای امام غربت! آن‌که از آبروی تو وساطت می‌طلبد، تشنه باران هدایت
توست و آن‌که حاجت را بهانه کرده، تشنه رفاقت با تو. به حق شادی میلادت، قفل بسته
چشمان ما را با عنایت و کرمت بگشای تا طعم سفره مهربانی تو را بچشیم؛ که هیچ زخمی
از بارش کرامت بارانی‌ات بی‌مرهم نمی‌ماند؛ یا کریم اهل هدایت!
ای مولود خجسته رمضان! ای بدر تمام ماه خدا! تو تنهاترین فرزند رمضانی و آسمان، در پیشگاه کرم و بخشش تو، با این همه ابرهای باران زایش، گمشده ای غریب بیش نیست. رسول
رحمت، تو را بر شانه های
خویش
سوار می کرد و بر تو مباهات می نمود. تو ادامه محمد (ص) و کرانه علی (ع) هستی. تو امام مایی و ما مُرید و دلداده
تو. و اینک در
بهار
شکفتن تو، در فصل خدا، بر خود از رهبری تو می بالیم و بر نامت که زینت همه خوبی ها و نیکی هاست، افتخار می کنیم
امام حسنعلیه السلام فرمود:
کسى که در دلش جز
خشنودى خدا خطور نکند، چون دعا کند؛ من
ضامنم که دعایش مستجاب گردد.
( از هر معصوم چهل حدیث، ص 118)
[ پنج شنبه 89/6/4 ] [ 2:6 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
