از لغـزشـگـاه هـاى آدمـى ، شـهـوتـرانى هاى ناروا و بى حد و مرز است .
شهوات و هواهاى نـفـسـانـى از ثـمـرات بـعـد حـیـوانـى آدمـى اسـت ، در
صـورتـى کـه عقل و نورانیت نتیجه بعد انسانى و ملکوتى او است .

روح
الهـى کـه در جـسـم خـاکـى دمـیـده شـده ، بـا هـدایـت عـقـل به رشد و کمال
مى رسد و او را ملکوتى مى گرداند، ولى جنبه هاى حیوانى اگر از مرز بگذرد،
به سقوط او مى انجامد.

على (علیه السلام ) مى فرماید:

العاقل من هجر الشهوات  .عاقل کسى است که از خواسته هاى نفسانى دورى کند.

از ایـن رو، انـسان عاقل کسى است که در سراشیبى شهوت نلغزد. تنها راه درست ، احتیاط و پرهیز از شهوات است که بدترین لغزشگاه هایند.

اگر
عقل ، خوب درک کند و موانع ادراک آن برطرف شود، خود به خود از شهوات دورى
مى کند و آن ها را مظهر حیوانیت مى داند و از آن گریزان است .

اذا کمل العقل نقصت الشهوه ؛ هرگاه عقل به کمال برسد، هوس ها کاهش مى یابد.