میلاد  حضرت علی بن الحسین زین العابدین  علیه السلام ، سرچشمه نور معارف و مروّج ناگفته های عاشورا بر  شما همکاران گرامی مبارک باد!

           ای سجاده نشین عرش، می آیی و ملایک به حضورت می بالند. همراه نسیم، تا خلوت گل های سجّاده می آیی تا در شب های نور، برترین زینت عبادت کنندگان جهان باشی.

آمدی جانا گلِ رویت دل از عالم ربود                   هر نخ از سجاده‌ی مویت دل از عالم ربود

گر چه سجادی ملَک مشغول سجده بر تو است        هر یک از محراب ابرویت دل از عالم ربود

 ای سجاده نشین عرش

تو می‏آیی و ذایقه واژه‏ها، از عطر دعا آکنده می‏شود.

تو می‏آیی و بر صبح لبانت، معنویت عارفانه نقش می‏بندد.

تو می‏آیی و روح ناآرام سجاده‏ها را به آرامشی خواستنی می‏سپاری.

تو پیغام حسین علیه‏السلام بودی و چه زیبا پاس داشتی آخرین نماز او را.

سلام خدا بر حسین علیه‏السلام و بر تو علی بن الحسین و بر یاران تو و پدر شهیدت، ای فرزند نماز و ای پدر دعا.

آری، می‏دانم هیچ‏گاه به هیچ‏کس «نَه» نگفتی و بر کسی نیاشفتی! چشم‏هایت را از گناهانم فرو بند. در دل و جانم گُل کُن. امروز برایم تبسم کن. می‏خواهم دیگر به دنیا دلشاد نباشم. می‏خواهم مثل تو «سجاد» باشم. به نگاهی، دلشادم کن. اینجا، هوا برای نَفَس کشیدن، کم است؛ از این قفس، آزادم کن.

 امام زین العابدین(ع) می فرمایند:

«هر آیه ای از قرآن، خزینه ای از علوم خداوند متعال است پس هر آیه را که مشغول خواندن می شوی در آن  دقت کن که چه می یابی