سلام دوستانم دوره دوره بعدی شده است، معصیت زیاد شده است،‏ معنویات کم شده است حرام جای حلال را دارد می گیرد،‏ محبتها کم شده است مهربانیها از بین رفته است او لطف و صفای که در گذشته بود دیگر نیست آونها دلهای شاد و بی کنیه دگر تمام شده به قول شاعر:

        خوش به حال قدیم چه حالی داشتیم                توی چراغ نفتیمون دیزی میزاشتیم

                        یک دیزی بود و صدتا خورنده             دللامون شاد و پر از لب و خنده

قدیم اگر میخواستی ازدواج کنی هیچ ترسی و واهمه ای نداشتی ولی الان وقتی جوانی را می بینی و به اون میگی چرا ازدواج نمی کنی میگه خدا نکنه و ...

الان از بس توقعات بالا رفته تجملات زیاد شده چشم و هم چشمیهای زیاد شده که اصلا جوان حاضر نیست به ازدواج فکر کند چرا ؟؟؟

قدیما همه فایلها از دایی خاله عمه پدر بزرگ و مادر بزرگ و ... همه و همه کنار هم بودند خوش بودند می گفتند و می خندید اما حالا شاید سالی یکبار هم همدیگر را نبینند چرا ؟؟؟؟

به قول شاعر:           غم زمانه خورم یا فراغ یار کشم

در هر صورت امیدوارم که شما قدر این ایام خودتان را ببیند و تا می توانید در رفع حاجات مردم تلاش کنید و مهربان و با محبت باشید و این وقت گرانبها را از دست ندهید که غصه ها در پیش دارد اگر با کسی قهر هستید آشتی کنید که دنیا هیچ ارزشی ندارد (یالان دنیا) صله رحم کنید و به دیدار آشنایان و نزدیکانتان بروید و تا می توانید برای آخرتان توشه و آذوقه بفرستید و در پایان فرج مهدی صاحب الزمان (عج) را از خداوند متعال بخواهید که دعوای همه دردهاست.

برایم دعا کنید