نخلها آغوش گشوده بودند، شب آرام بود و ماه تماشا مىکرد و دهکده «صریا» که موسى بن جعفر علیهالسلام سنگ بناى آن را گذاشته بود، گامهاى پر طنین زمان را مىشمرد. ستارهها، خیره خیره، چشم به خانهاى گلین با پنجرههاى کوچک دوخته و گوش سپرده بودند تا با نخستین گریه شادىبخش مولودى خجسته، دل شاد شوند و خوشه خوشه، ایمان به پاى او بریزند. رایحه دلنواز ملکوت، خانه را در آغوش فشرد. «على» دیگرى، پاى به دنیا گذاشت و «محمد»ى دیگر، او را در آغوش گرفت. آن شب، نیمه ذیحجه سال 212هـ . ق بود
السلام علیک یا علىالنّقى
با دلى از آینه و تنپوشى از نسیمِ علم و عرفان و آتشفشانى به لب، بر اهل زمین خوش آمدى.
اى امام هدایت و روشنى! میلاد تو، جادهها را بىطاقت مىکند تا با همه رگهایشان، نبض قدمهاى تو را انتظار بکشند. تو سر مىرسى، تا قلبها در سایهسار بلند نام تو آرام گیرند.
اى بهشت سامرا! چه خوش است آرامشِ ماندن زیر چتر ولایت تو، در صبحى که چون آفتاب سپیده دم، برآیى!
[ یکشنبه 89/8/30 ] [ 1:26 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
صدای پای عید می آید. عید قربان عید پاک ترین عیدها است عید سر سپردگی و بندگیاست. عید بر آمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است. عید قربان عید نزدیکشدن دلهایی است که به قرب الهی رسیده اند. عید قربان عید بر آمدن روزی نو و انسانی نو است
عید قربان که پس از وقوف در عرفات(مرحله شناخت) و مشعر (محل آگاهی و شعور) و منا (سرزمین آرزوها، رسیدن به عشق) فرامى رسد، عید رهایى از تعلقات است. رهایى از هر آنچه غیرخدایى است. در این روز حجگزار، اسماعیل وجودش را، یعنى هر آنچه بدان دلبستگى دنیوى پیدا کرده قربانىمى کند تا سبکبال شود.
خوشا سر به سوداى معبود سپردن و فرمان بردن از حضرت دوست!
خوشا شیطان درون خویش را به بند کشیدن و از هر چه غیر دوست، چشم پوشیدن!
خوشا لحظه قربانى کردن بتهاى ظاهر و باطن به پاى عشق و همسفر شدن با راهیان کوى دلدار!
خوشا گرگهاى خشم و غضب را از دیار دل خویش راندن
الهى! حجّ درونىام را به قربانىکردن نفس پایان ده تا اسماعیل وجودم را که در من به ودیعه نهادهاى، باهمان معصومیت کودکانه به دیدار تو آورم.
مبارک باد عید قربان، نماد بزرگترین جشن رهایى انسان از وسوسههاى ابلیس.
[ سه شنبه 89/8/25 ] [ 9:17 صبح ] [ مجتبی نصیری ]
دل در جوشش ناب عرفه، وضو می گیرد و در صحرای تفتیده عرفات، جاری می شود. آن جا که ایوان هزار نقش خداشناسی است. لب ها ترنم با طراوت دعا به خود گرفته و چشم ها امان خود را از بارش توبه، از دست داده اند. دل، بیقرار روح عرفات، حضرت اباعبدالله الحسین (ع) شده است. پنجره باران خورده چشم ها از ضریح اجابت، تصویر می دهد و این صحرای عرفات است که با کلمات روحبخش دعای امام حسین (ع) و اشک عاشقان او بر دامن خود اجابت را نقش می کند.
امام صادق علیه السلام میفرماید: در روز عرفه خداوند نخست بر زائران مزار حسین علیه السلام جلوه میکند، نیازهایشان را برمیآورد، گناهانشان را میبخشاید و ... و سپس بر گردآمدگان عرفات جلوه مینماید
امام حسین (علیه السلام) در روز عرفه ، در بیابان عرفات از خیمه بیرون آمد و با گروهی از اهل بیت و فرزندان و شیعیان با نهایت خشوع و آمادگی قلبی ، در سمت چپ جبل الرّحمه ، رو به قبله ایستاد و دستهای مبارک را رو به روی صورت خود به دعا بلند کرد و همچون فقیر و گرسنه ، که طعام بطلبد ، در حالی که قطرات اشک از چشمان مبارکش بر رخسار شریفش می ریخت ، این دعا را انشا فرمود:
اِلهی مَنِ الَّذی نَزَلَ بِکَ مُلْتَمِساً قِراکَ فَما قَرَیْتَهُ ، وَمَنِ الَّذی اَناخَ بِبابِکَ مُرْتجیاً نَداکَ فَما اَوْلَیْتَهُ . أَیَحْسُنُ اَنْ اَرْجِعَ عَنْ بابِکَ بِالْخَیْبَةِ مَصْرُوفاً ، وَلَسْتُ اَعْرِفُ سِواکَ مَوْلیً بِالاحسانِ مَوْصُوفاً .
ـ ای معبود من ! کیست آنکس که به امید پذیرایی بر در خانه ات بار انداخته باشد و از او پذیرایی نکرده باشی ؟ و کیست آنکس که به رجای بخشش و انعامت سر به آستانت نهاده باشد و از تو عطایی به او نرسیده باشد ؟ آیا پسندیده است که از در خانه ات نا امید برگردم و حال آنکه جز تو مولایی را به صفت احسان نشناخته باشم ؟."
[ دوشنبه 89/8/24 ] [ 2:1 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
سالروزپیوند مقدس ومبارک حضرت علی علیه السلام و حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بر شما همکار گرامی مبارک باد
دیدم که به عرش شور و شوقی بر پاست برپا گر این بزم شعف ذات خداست
گفتم به خرد چه اتفاق افتاده گفتا که عروسی علی و زهرا است
شب پیوند مرتضی و فاطمه علیهاالسلام نیست؛ بلکه امشب، شب تجدید یگانگی انسان با ذات خداست. و مبارک باد بر همه کائنات، این لبخند بی زوال پروردگار در گستره خلقت خویش.
و زندگی در سایه سار خانه علی و فاطمه علیهاالسلام ممتد باد!
[ دوشنبه 89/8/17 ] [ 9:52 صبح ] [ مجتبی نصیری ]
ابن الرضا به حجره غریبانه جان سپرد
او شمع جمع بود و چو پروانه جان سپرد
مسموم شد
ز زهر جگر سوز اُمّ فضل از روی شوق در ره جانانه جان سپرد
ای باب الحوائج، یا جواد الائمه!
ای بهارِ نُهُم، تو را شهید کردند؛ در حالی که هنوز بیش از 25 گُل در باغِ عمرت
شکوفا نشده بود.
آسمان، یتیمیاش را با ستارگانی از جنسِ خون میگرید.
زمین، بر مدارِ اندوه میچرخد و سیاره های درد، منظومهای از عزا را
پدید میآورند.
ای
خورشیدِ
شهید! کدام فرشته است که اشکبارت نیست؟! کدام انسان؟ کدام جنگل؟! کدام کوهستان؟ کدام دشت؟ کدام
دریا؟ کدام صحرا؟ کدام رودخانه؟ کدام پرنده؟ کدام آسمان و کدام کهکشان است که سوگوارت نباشد؟!
امام محمد تقی ع:
بدان که
از دید خداوند پنهان نیستی پس بنگر که چگونه هستی!
[ شنبه 89/8/15 ] [ 3:53 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
بیست و پنجم ذیقعده، هم زمان با دحوالارض
یعنی گسترش یافتن زمین است. در شب این روز نیز بر اساس روایتی از امام هشتم علیه
السلام حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهماالسلام به دنیا آمده اند. همچنین این روز
به عنوان روز قیام امام زمان مهدی موعود(عج) معرفی شده است. نیز روز دحوالارض، جزء
چهار روز معروفی است که روزه آن پاداش فراوان داشته و ثواب هفتاد سال روزه گرفتن
دارد
فرصتهای معنوی در زندگی بشر ، نعمت هایی هستند که جسم و روح آنان
را نوازش می دهدو موجبات شادمانی و ارامش را فراهم می سازد. دحو الارض نیز از همین
گونه است. پس قدر این فرصت طلایی را بدانیم که رسول خدا فرمود :
ِانَّ لِرَبِّکُمْ فی ایامِ دَهْرِکُمْ نََفَحاتٌ
فَتَعَرَّضُوا لَها لَعَلَّهُ اَن یصیبَکُمْ نَفْحَةٌ مِنْها فَلا تَشْقَوْنَ
بَعْدَها اَبداً
همانا در طول
زندگی شما نسیمهایی از سوی پروردگارتان میوزد. هان! خود را در معرض آنها قرار
دهید، باشد که چنین نسیمی سبب شود که برای همیشه بدبختی از شما دور بماند
سیوطی، جامع الصغیر، ج 1، ص
[ سه شنبه 89/8/11 ] [ 9:8 صبح ] [ مجتبی نصیری ]
در جست و جوی یار
بیستو سوم ذیقعده، روز زیارتی امام رضا علیه السلام است. زیارت، پیش از آنکه
با عقل کوته بین آدمی سنجیده شود، حکایت دل را بازگو می کند. زائر اگر
بداند و بشناسد که را زیارت می کند، دیگر نمی پرسد: کجاست. پس به راه می
افتد و همچون حضرت خضر علیه السلام به دنبال آب حیات و چون موسی علیه
السلام در پی عبد صالح روان می گردد. تا برسد، بیابد، بهره گیرد و کامیاب
شود. آنچه زائر را به پیمودن راه ها و تحمل رنج سفر وا می دارد، کشش درونی و
علاقه قلبی اوست.
امام رضا علیه السلام نیز واسطه فیض میان مولا و بندگان است. آن گاه که
عنایت آن امام مهربان، رحمت الهی را شامل حال زائر می سازد و او را بر سفره
کرم خویش مهمان می کند، دل هر عاشقی را به وجد می آورد و او را به سوی حرم
باصفایش می کشاند.
در قرآن کریم به رعایت ادب حضور در پیشگاه پیشوایان مذهبی چنین تصریح شده
است: «ای اهل ایمان! صدایتان را بالاتر از صدای پیغمبر بلند نکنید».
بنابراین، زیبنده است زائر کوی امام رضا علیه السلام نیز با توجه به حضورش
در مقابل معصوم، آداب زیارت را که در ذیل آمده رعایت کند: معرفت به ولایت؛
رعایت تقوا؛ یاری همراهان؛ داشتن وضو و غسل زیارت؛ پوشیدن لباس پاکیزه؛
باوقار و آرامی گام برداشتن و ذکر و تسبیح خداوند گفتن؛ گرفتن اذن دخول
هنگام ورود؛ خواندن زیارت نامه؛ خواندن دو رکعت نماز زیارت؛ رعایت حقوق و
احترام دیگران؛ مقدّم داشتن اولیای خدا بر خود؛ بهره گیری معنوی و وداع به
امید زیارت دوباره.
[ یکشنبه 89/8/9 ] [ 2:13 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرف تار می شود . امام حسین(ع)
چه دارد
آن کس که تو را ندارد؟ و چه ندارد آن که تو را دارد؟ آن کس که به جای تو
چیز دیگری را پسندد و به آن راضی شود، مسلما زیان کرده است . امام حسین(ع)
به
درستی که من بیهوده ، گردنکش ، ستمگر و ظالم حرکت نکردم ، بلکه برای اصلاح
در امت جدم محمد (ص ) حرکت کردم و می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم
و به روش جدم محمد (ص ) و پدرم علی بن ابی طالب (ع ) رفتار کنم . امام حسین(ع)
خداوندا، تو آگاهی که آنچه انجام
دادیم ، نه برای رقابت در کسب جاه و مقام بود و نه برای چیزهای پوچ و
بیهوده دنیا، بلکه برای این بود که نشانه های راه دینت را ارائه دهیم و
(مفاسد را) در شهرهای تو اصلاح کنیم تا بندگان مظلوم تو در امنیت و آسایش
باشند و به احکام تو عمل کنند. امام حسین(ع)
کسانی که رضایت مخلوق را به بهای غضب خالق بخرند، رستگار نخواهند شد.امام حسین(ع)
از کاری که باید از آن پوزش خواست حذر کن که مؤمن بدی نمی کند و عذر نمی خواهد و منافق هر روز بدی می کند و معذرت می خواهد. امام حسین(ع)
از نشانه های عالم ، نقد سخن و اندیشه خود و آگاهی از نظرات مختلف است . امام حسین(ع)
کسی که گرفتاری و اندوه مؤمنی را برطرف کند و او را آسوده کند، خداوند گرفتاری و اندوه دنیا و آخرت را از او رفع می کند. امام حسین(ع)
اگر حوادث سه گانه فقر، مرض ، مرگ نمی بود، بنی آدم در برابر هیچ چیز سر فرود نمی آورد. امام حسین(ع)
شکر نعمت های گذشته موجب می شود که خدای متعال نعمت های تازه ای به انسان لطف کند. امام حسین(ع)به شما سفارش می کنم که تقوا را
پیشه خود سازید، زیرا خداوند ضامن شده است که افراد باتقوا را از آنچه که
مکروه ایشان است ، به آنچه که خوشایندشان است ، رهنمون شود و "او را از آن
جا که فکر نمی کند، روزی دهد". امام حسین(ع)
به یاد آور بستر مرگ و خوابگاه
قبر خویشتن را، یاد آور هنگامی را که در پیشگاه عدالت الهی اعضا و جوارحت
به زیانت گواهی خواهند داد، روزی را به یاد آور که قدمها در آن روز می لرزد
و دلها در تنگنای سینه فشرده می شود، روزی که عده ای در آن رو سفید گردند و
رازها از پرده برون افتد و میزان عدالت الهی برای سنجش نیک و بد به کار
افتد. امام حسین(ع)
به یاد آور مردن پدران و
فرزندانت را، کجا بودند و اکنون رهسپار چه جایی شده اند؟ می بینم که تو نیز
به همین زودی به آنان خواهی پیوست و باعث عبرت دیگران خواهی گشت . امام حسین(ع)
بر تو لازم است که خود را از هوای نفس در امان نگه
داری؛ چرا که هیچ چیز لذّت بخش تر از سامان یابی و خوب شدن نیست. صبحگاهان
به گونه ای آماده مرگ باش که گویی تا شب زنده نخواهی ماند. چه بسیار شب رو
تن درستی که میان ما بود و نوحه گرانش پیش از بامداد خبر مرگ او را فریاد
زدند. پیش از مرگ شتاب کن و در آن کوش که از گناهان بزرگی که کرده ای توبه
کنی. صاحب وقار آن نیست که از اصلاح دوری گزیند بلکه باوقار کسی است که
همواره برای رستگاری مهیا باشد.امام حسین(ع)
[ چهارشنبه 89/7/28 ] [ 1:38 عصر ] [ مجتبی نصیری ]
میلاد هشتمین اختر تابناک امامت و ولایت حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بر همه شما مبارک باد
این رضا کیست که عالم همه خشنود از او
است این رضا کیست که بر درد دل خلق دوا است
ای ضعیفی که تو را پشت و پناهی نبود شو پناهنده بشاهی که معین الضعفا است
ساکن کوی رضا باش که این ابر کرم سایه رحمت او برسر سلطان و گداست
دامن ضامن آهو مده از دست که او دوست را ضامن و فریاد رس روز جزاست
در دبستان رضا درس فضیلت آموز که دبستان رضا مکتب تسلیم و رضاست
سخن سوختگان سوزی و حالی دارد لیک سوزنده تر از هر سخنی شعر رساست
هر چند حال و روز زمین و زمان بد است
یک تکه از بهشت در آغوش مشهد است
حتی اگر به آخ خط هم رسیده ای
آنجا برای عشق شروعی مجدد است...
[ دوشنبه 89/7/26 ] [ 8:58 صبح ] [ مجتبی نصیری ]
میلاد بی بی فاطمه معصومه (س) بر همه شما عزیزان مبارک باد
معصومه
نگین ایران است که درقم، شهر اقامه مى درخشد.
معصوم
انتهاى متبلور است. معصومه سرسلسله تنهایى است، معصومه فانى فى الله است.
بانو! چمدان
خستگیهایم را بگیر و زمین بگذار؛ میخواهم برای دیدنت قد راست کنم.
کبوترها
دور گنبد و گلدستههایت میگردند و من سرسپرده شالها و چراغهای سبز بالای ضریحم.
حرم؛
نقطه تلاقی همه دردها و درمانها.
حرم؛ دری
که رو به بهشت باز میشود.
حرم؛ آشیانه
کبوترها و یاکریمهای غریب.
وقتی با
توام، حالم خوب است؛ حتی غروبهای دلتنگ و نفسگیر.
چراغهای
گنبد و گلدستهها، قطب نمای قماند و همه کوره راههای تاریک،به روشنای حرم میرسند.
مهمان
توام بانو؛ آب و گلابی را که به من تعارف میکنی، به هیچ ثروتی نمیدهم
[ پنج شنبه 89/7/15 ] [ 9:37 صبح ] [ مجتبی نصیری ]