حتماً شنیده‏اید که مى‏گویند زمانه عوض شده! قطعاً منظور از این حرف،
آدم‏ها و فکر و ایده‏هاى آنهاست که گاه با تغییر و تحولى شگرف، موجبات
حیرت و یا تأسف دیگران را فراهم مى‏کنند. به طور مثال در همین ماه مبارک
رمضان که مهمان خدا هستیم گاه دیدن برخى صحنه‏ها برایمان بسیار تعجب‏آور
مى‏شود. مصداق این حرف، اتفاقى بود که برایم افتاد.
وارد جمعى شدم که
چند دختر جوان به اصطلاح امروزى در آنجا حضور داشتند، برخلاف خیلى‏ها که
چندان حس و حالى براى حرف زدن نداشتند، پرشور و انرژى از هر درى مى‏گفتند
و به نحوى فک مى‏زدند که یکى از آنها رو به بقیه کرد و گفت: «بچه‏ها ما که
از گرسنگى مردیم، برویم یک چیزى بزنیم تو رگ.» کناردستى او با روزنامه‏اى
که لوله شده بود محکم کوبید بر سر او و گفت: «مگر روزه نیستى؟ حتماً از
قبل واکسن آن را زده‏اى؟» و او بلافاصله پاسخ داد: «نه، قرصش را خورده‏ام!»
نمى‏دانم چرا بعد از گفتن این حرف‏ها، نگاهى به جمع حاضر انداختند. شاید
تصور مى‏کردند مکالمه‏اى که بین‏شان رد و بدل شده، براى حاضران بسیار جالب
بوده، اما عکس‏العمل حاضران چنین چیزى را نمى‏رساند. با اینکه مى‏دانستم
به قول خودمان جوّ آنها را گرفته بود، اما دلم برایشان سوخت.
از نظر من و شاید خیلى‏هاى دیگر، آنها آدم‏هاى کوتاه‏فکرى بودند که براى
جلب نظر و یا خنداندن دیگران، از دین و اعتقادات‏شان مایه مى‏گذاشتند. هر
چند شاد کردن هنرى است بزرگ، اما باید دید این هنر به چه قیمتى حاصل
مى‏شود؟
اگر امروزى بودن این است، کاش زمان از حرکت مى‏ایستاد و یا به عقب
برمى‏گشت به همان زمانى که اگر قصور یا گناهى از ما سر مى‏زد، با هزار
دلیل سعى در کتمان و پوشاندن آن داشتیم؛ چرا که مى‏دانستیم مطرح کردن گناه
و بزرگ جلوه دادن آن، از انجام خود عمل، بسى زشت‏تر و زننده‏تر مى‏باشد که
چه بسا به از بین رفتن قبح گناه در سطح جامعه و رواج آن منجر مى‏شود. پس
چگونه است که برخى ایده‏ها و ارزش‏هاى عصر دیروز را خواسته یا ناخواسته به
بازى گرفته‏ایم؟ آیا جوانى مى‏تواند تمام قصور و گناهان‏مان را توجیه کند؟
یا عصر دیروز نسل جوانى را همانند ما با همین آرزوها، هیجانات و آرمان‏ها
در خود جاى نداده بود؟ شاید بهتر باشد اینگونه بیندیشیم که آنچه به عنوان
ایمان و مذهب ریشه در وجودمان دوانیده، نوعى میراث گرانبهاست که از
گذشتگان براى ما به ارث رسیده. پس باید آن را براى نسل فردا به ارمغان
ببریم تا سعادت‏شان را تضمین کرده باشیم.